Tallala en Tangalla

3 jan

In Tallala hebben we nog geen hotel, dus gaan we met de tuktuk op zoek. We komen als eerste bij Tallala Retreat. Het ziet er geweldig uit met een supermooie tuin met allemaal hangmatten en ligbedjes, zwembad met allemaal mooie design-cabins eromheen en zelfs een open yogaruimte. Het grote nadeel is dat de cabins geen muren hebben, maar een soort bamboo rolgordijnen. Er stond een meisje bij de receptie die al 50 muggenbeten had. Met dat vooruitzicht kijken we nog wel even verder, al zijn er erg weinig plekken om te slapen hier. We komen terecht bij Panorama dat erg hoog op een rots ligt en een lange trap naar het strand heeft, een zwembad en een geweldig uitzicht over de baai! En gelukkig dichte kamers met een airco om de muggen te weren :-). 's Middags lopen we over het strand naar de andere kant van de baai naar Tallala Retreat en na een biertje schuiven we aan bij het geweldige buffet met uiteenlopende curries en tonijn van de gril.

4 jan

We reizen per tuktuk naar Tangalla en komen onderweg nog meer fantastische stranden tegen. Wat is het mooi hier! Tangalla heeft verschillende stranden/baaien, en wij gaan naar de meest rustige en mooiste: Marakolliya beach. Eerste keus zit vol, maar we komen al snel bij een guesthouse wat grenst aan de mangrove met een grote tuin met lieve waakhonden en een loslopende pony, die allemaal achter ons aanlopen naar onze cabin. Nadat we onze spullen hebben achtergelaten worden we door de manager meegenomen naar een opvangtehuis voor kinderen dat opgericht is door een Duitse vrouw. We krijgen een rondleiding en zien dat de kinderen hier les krijgen en ook hun steentje bijdragen door de tuin op orde te maken. Een apart gezicht om een hele groep kinderen van een jaar of 4-6 autonoom met schoffels en kruiwagens aan het werk te zien! Het lijkt er in ieder geval op dat ze een stuk beter af zijn dan leven op straat. Op weg naar het strand loopt er midden op onze weg een lizzard van ongeveer 1,5 m! Hij schiet snel de struiken in, maar waarschijnlijk waren wij banger voor hem dan hij voor ons ;-) We spenderen de middag bij een prachtig aangelegde strandtent tussen de palmbomen en hangmatten. We luchen met fried rice, erg lekker! De oceaan heeft hier een enorme stroming en hoge golven, waarin een toerist waarschijnlijk iets te ver het water in gaat en na tien minuten om hulp roept omdat hij niet meer naar de kust kan komen. Door 5 man en een reddingsboei (een oude binnenband) moet hij gered worden, ook al was hij maar tien meter uit de kust. Er liggen hier een aantal rotsplateau's in het water die er voor zorgen dat er een enorme stroming komt op sommige plekken. Wij gaan toch ook nog voorzichtig de zee in en blijven voor de rotsen. Morgen horen we pas van iemand dat er hier afgelopen jaar twee mensen verdronken zijn!
's Avonds staat de pony tegen onze cabin aan te schurken. We hebben een taxi geregeld voor 4.00u 's ochtends de volgende dag, wat betekent dat we 3.30u uit de veren moeten. Wie dingen van de wereld wil zien moet pijn lijden...:-)

5 jan

Vandaag komen we om 6.00u aan bij Uda Walawe national park met onze taxi. Bij de ingang van het park staan er allemaal safari-jeeps op ons te wachten, helaas treffen we het niet met onze driver. Onze chauffeur van vandaag spreekt bar slecht Engels en heeft er weinig zin in. Helaas zijn de officiele gidsen schaarser dan het aantal wagens dat het park in gaat, dus we zullen het met hem moeten doen. Met heimwee denken we terug aan Kenny (onze gids in de Serengeti van Tanzania).

Het park is uitgestrekt en erg gaaf qua natuur. Allemaal zandwegen en voornamelijk lage begroeiing met hier en daar wat water, waar we hele groepen buffels en olifanten in zien baden. Erg mooi maar we beseffen tegelijk dat we erg verwend zijn in Tanzania. Hier en daar zien we een gemarkeerde buffel maar helaas kan onze gids dat niet uitleggen door zijn slechte Engels. We zien er zelfs eentje met een half touw om zijn nek. Later horen we dat een hoop boeren hun buffels  laten grazen in het park! Niet geheel wilde dieren dus...  Wel zien we nog een aantal krokodillen, herten en veel vogels. Al met al een mooi park.

Eenmaal weer voor de ingang vertellen de vriendjes van onze driver dat we een tuktuk moeten nemen omdat er geen bussen meer langskomen de komende uren. We besluiten hem niet te geloven en 5 min later komt er een bus langs die richting Haputale gaat. 60 kilometer voor omgerekend 60 cent per persoon. Wanneer je geen toeristenprijzen betaalt is dit land verschrikkelijk goedkoop... We raken aan de praat met een co-driver van de bus. Deze is helemaal gefascineerd door de elektronische sigaret van Emile die hij aan iedereen laat zien. Hij laat Emile beloven er eentje voor hem mee te nemen als we de volgende keer naar Sri Lanka komen en geeft ons zijn telefoonnummer. Ook legt hij precies uit hoe we moeten overstappen op het busstation waar we straks aankomen. Nadat we een uur staan te wachten op het busstation blijkt de uitleg van onze vriendelijke co-driver niet te kloppen op zondagen. We hebben gezelschap van een aantal irritante tuktuk drivers, maar raken ook aan de praat met een paar vriendelijke backpackers uit Australië. Nadat de Australiers zijn overtuigd door een tuktuk mannetje om de tuktuk ipv de bus te pakken komen we Thomas tegen, die van oorsprong uit Oostenrijk komt maar al 3 jaar aan het reizen is. Zo ziet hij er ook uit, Thomas heeft dreadlocks, geen telefoon, geen reisgids, geen horloge en leeft van een paar dollar per dag. Het prototype backpacker. Hij heeft een aantal weken aan de zuidkust in een hotel gewerkt en vertelt dat hij daar wel eens naar een all you can eat restaurant ging voor 30 rupies (16 ct in euro's). De verschillen blijven ons verbazen, wij eten hier meestal hoofdgerechten voor een euro of 3 a 4. We wachten bij elkaar anderhalf uur op het busstation en rijden daarna door de bergen tussen de fantastische theeplantages. Als we aankomen in Haputale regent het pijpestelen. In het Srilak View Holiday inn ontmoeten we Vincent en Linda (zij Zweeds en hij Mexicaans) die in Jeruzalem wonen. Ondanks de lange dag boeken we morgen een tour met z'n vieren naar "Worlds End". De wekker zetten we op half vijf..