Chennai deel 2
Door: Karlijn en Emile
Blijf op de hoogte en volg Emile
05 Maart 2014 | India, Madras
Karlijn laat aan het einde van de avond nog een Mehndi zetten, een henna tattoo. A.N. was helemaal in zijn nopjes dat we zo goed aan het integreren waren...
2 mrt
Vroeg uit de veren want we worden door de familie van de bruid ontvangen op de huwelijkslocatie. We staan onder de hoede van een zus van A.N., die met haar familie uit Nieuw Zeeland is overgekomen. In de hal worden door de famillies verschillende rituelen op het podium voltrokken. Hier worden de bruid en de bruidegom onafhankelijk van elkaar voorbereid op morgen. Doordat ieder ritueel wat langer duurt is het vrij normaal om te socializen en overal doorheen te praten. Er zitten zelfs mensen de krant te lezen. We worden continue op de hoogte gebracht van de huidige rituelen die allemaal weer een andere betekenis hebben. Op dit moment zijn er zo'n 200-300 mensen aanwezig maar is het nog lang niet vol. Naast de mega-hal is een gelegenheid waar gekookt en drie keer per dag gegeten wordt. We hadden al ontbeten bij het hotel, maar mogen dit natuurlijk niet afslaan. We eten van een bananenblad en er staan twintig mannetjes om ons heen om te zorgen dat we niets tekort komen. Aangezien iedereen met zijn rechterhand de curries naar binnen smakt worden er drie mannetjes gestuurd om ons te voorzien van twee lepels per persoon. Vorken en messen zijn hier namelijk niet. Na verschillende rituelen met muziek, ontbijt en lunch gaan we 's middags even een tukje doen in het appartement en ons omkleden voor de receptie met diner om 19u.
We hebben van tevoren onze maten doorgegeven voor de traditionele indiase kledij die A.N. voor ons heeft geregeld. Karlijn krijgt hulp met haar Sari (ingewikkeld!) en vanaf het moment dat we het appartement uitstappen trekken we nog meer bekijks dan we al hadden. We worden weer naar de weddinghall gebracht en iedereen complementeert ons met onze outfit. Wat een vriendelijkheid allemaal! Op het podium van vanmiddag zit een indiase band (blijkbaar bekend) te spelen en op een tweede podium komt het bruidspaar op. Nadat wordt aangekondigd dat het bruidspaar klaar is om gefeliciteerd te worden proberen we er snel bij te zijn. Er zijn op dit moment zo'n 1000 mensen in de zaal, en we zijn getipt om er snel bij te zijn. Iedere gast gaat met het bruidspaar op de foto en er loopt een cameraploeg en een stuk of vier fotografen rond om alles te vereeuwigen. Niet alleen de fotografen maar ook de rest van de aanwezigen zet ons graag op de foto, dus ik denk dat er bij elkaar wel een paar honderd foto's van ons gemaakt worden! Inmiddels loopt het aantal gasten op tot 1500 en we zijn nog steeds de enige blanken. We zijn afgezien van het bruidspaar de attractie van de avond! Een ongelovelijke ervaring! De eetruimte is omgedoopt tot foodcourt waar alle gasten een diner krijgen. Er is zelfs een tentje met continental food, wat hier thaise curry betekent..:-) wat een eten, alles smaakt erg goed!
Tussen de gasten lopen een aantal belangrijke accountants van India en zelfs Sri lanka, allemaal op uitnodiging van A.N.. Ze komen allemaal een praatje met ons maken en kaartjes uitwisselen. Het grappige is dat ze stuk voor stuk Emile aanspreken. Zelfs nadat Emile aangeeft dat zijn vrouw accountant en technical advisor bij IFAC is, vragen ze nogmaals het kaartje van Emile. Met een sari kom je blijkbaar wat minder zakelijk over dan als een man met een rok aan.. We spreken nog uitgebreid met twee nichtjes van A.N. waarvan er eentje al jaren een vriend in het geheim heeft en de ander verloofd is en ons ook uitgenodigd op haar bruiloft in juni. Het is maar goed dat haar aanstaande een vriend van de familie is, anders had ze een groot probleem gehad. Het gaat hier dus om het verschil tussen een 'love' marriage of eentje die gearrangeerd wordt door de ouders (uiteraard moet dit wel uit dezelfde kaste zijn). Een uurtje of elf worden we helemaal gebroken teruggebracht naar het appartement. Broodnuchter maar een geweldige ervaring rijker.
3 mrt
The wedding goes on! Vandaag staat in het teken van de huwelijksverbinding zelf. De hele ochtend vinden er weer rituelen plaats op het podium en er heerst weer een erg informele sfeer. We mogen bijvoorbeeld gewoon het podium oplopen om foto's te maken. Ook wordt er weer gegeten in de eetruimte, dit keer 'maar' met zo'n 400-500 personen. Tussendoor vraagt er iemand ons of zij onze driver even mag lenen, omdat die van haar al iemand aan het wegbrengen was. We wisten niet eens dat er eentje speciaal voor ons was gereserveerd. Het huwelijkstijdstip is vastgelegd doordat er blijkbaar in de sterren staat dat 10.15 uur een uitgelezen moment is om te trouwen. Op een gegeven moment moet het bruidspaar buiten op een soort grote versierde schommelstoel zitten en hun voeten worden door verschillende familieleden ingesmeerd met melk. Vervolgens gaan ze met kleurige rijstballetjes gooien waarvan lachende oma zonder gebit precies een rode op Emile's overhemd gooit. Snel maar even schoonmaken met het door ons zelf meegebrachte water ;-) Oma voelt zich schuldig en komt na afloop haar excuses aanbieden.... Nadat de bruid vanuit haar vaders schoot wordt 'weggegeven' aan de bruidegom, komt uiteindelijk het hoogtepunt van het huwelijk; het bruidspaar doet elkaar een ketting om wat gepaard gaat met groot tromgeroffel. Iedereen is emotioneel!
Na de lunch (voor ons de 5e (!) maaltijd in de wedding hall) loopt alles af. Het bruidspaar trekt in bij de famillie van de bruidegom in en wij besluiten een welverdiend middagtukje te gaan doen. Wat een spektakel allemaal! Het middagtukje gaat gaandeweg over in de nachtrust. Zo'n driedaags optreden als westerling op een hindoestaans huwelijk is best vermoeiend!
4 mrt
De volgende ochtend nemen we afscheid en blijkt de hele familie weer bij elkaar gekomen te zijn in de wedding hall en wederom aan het eten zijn met z'n allen! We hebben nog een cadeau voor A.N. en zijn vrouw Laksmi, als bedankje voor de uitnodiging. Vervolgens krijgen wij nog een cadeau overhandigd van de familie van de bruid. Het werd enorm gewaardeerd dat we er waren. Een unieke ervaring die ons altijd bij zal blijven!
Op naar Goa, de andere kant van India!
-
05 Maart 2014 - 09:51
Manon:
Heel veel plezier! maar.. waar blijven die foto's!
Dikke kussen Manon -
05 Maart 2014 - 11:10
Michelle:
Wat een ervaring zeg!, nu even uitrusten in Goa zonder curry op de menukaart lijkt mij. -
05 Maart 2014 - 12:16
Cees:
Leuk hoor. Ideetje om jullie 5-jarig huwelijksfeest in die stijl te vieren....?
Kreeg deel 2 niet geopend en deel 3 bleek deel 2. Ach, als echtgenoot van een accountant is tellen niet nodig..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley