Bagan

Ons hotel (Royal Bagan Hotel) blijkt gloedjenieuw te zijn. Heerlijk in de bus geboekt via Agoda (met de simkaart). We eten een hapje in een straat met meerdere leuke restaurantjes en we komen de eerste verlichtte 12e eeuwse tempels al weer tegen. Ze staan hier overal! We komen Nederlanders tegen die de hele dag fietsen hadden gehuurd; het was wel zwaar door de hitte en heuvels. Het gebied is behoorlijk groot en daarom huren we 2 electrische scootertjes. De sunrise schijnt fantastisch te zijn! We vragen of de scootertjes verzekerd zijn, maar ze snapt niet precies wat we bedoelen. Als de band kapot gaat of accu leeg is, komen ze dat ter plekke fixen. Vroeg naar ons alweer harde bedje, want....

De volgende ochtend staan de scootertjes om 5.30 uur klaar om de juiste tempel voor een sunrise te zoeken. We rijden in het pikdonker 4 km en moeten volgens het kaartje dan een onverharde weg op rijden; het lastige is alleen dat de meeste naambordjes van de tempels geen Engels aangeven. We rijden het ene na het andere zandpad op om te zoeken naar de juiste tempel (waar je in ieder geval op kan klimmen). We zijn overigens niet de enige toeristen die op sunrisejacht zijn ;-). Iets te laat komen we uiteindelijk bij een goede pagode aan en er zijn ook maar 8 andere toeristen. Bij het opkomen van de zon zie je alle torens van de tempels en pagodes langzaam oranje worden; echt geweldig! Een bekende attractie zijn de luchtballonvaarten. We zien wel 20 luchtballonnen langzaam de lucht in gaan en over ons heen komen! Wat een gaaf gezicht! Alleen kan er 1 geen hoogte krijgen en lijkt bijna te crashen voor onze tempel. We waren voornemens om de volgende dag ook te gaan, maar besluiten hier toch maar van af te zien, ook gezien de hoogtevrees van Emile. De tempel naast ons heeft een soort dakterras waar een vrouw in haar eentje yoga aan het doen is. Dit idylische plaatje lijkt uit een soort yoga-instructiefilm te komen!
Wanneer we terug naar het hotel rijden om te ontbijten, komen we een enorm monnikkenfestival tegen waar pelgrims uit de hele omgeving op af komen. Ze vieren dat het volle maan is en brengen de monikken eten, geld en praktische zaken zoals tandpasta (wat ze hier wel nodig hebben met die pruimtabak). Vele honderden monniken staan in de rij om dit in ontvangst te nemen. De pelgrims kamperen in grote getalen allemaal rondom de tempel inclusief ossen en paarden. Het is een gezellige aangelegenheid en het lijkt erop of deze mensen normaal gesproken maar weinig toeristen zien. Om tempels in te gaan moet je je schoenen en sokken uit doen; het idee dat iedereen daar op blote voeten loopt, vergt wel even een andere mindset....
We rijden terug naar ons hotel om te ontbijten en zijn positief verrast door het uitgebreide aanbod. Uiteraard fried rice, gewokte groentes, kip, vis en de gebruikelijke eieren. Heerlijk als je er al een halve dag op hebt zitten. Veel te veel personeel volgt alles wat we doen, waardoor er bij het wegslikken van het laatste slokje koffie al direct iemand naast je staat om je kopje bij te schenken of je bord op te halen. Na het ontbijt vervolgen we onze tempeltocht via een onverharde (zand)weg en stoppen af en toe om er een van binnen te bekijken. Het bizarre is dat je eigenlijk overal in kunt en bijna niks is afgeschermd om op te lopen. Veel tempels zijn zichtbaar toe aan restoratie. Degenen die gedeeltelijk zijn gerestoreerd, is echter weinig rekening gehouden met de authentieke manier van de bouw uit de 9-12e eeuw. Af en toe zien we zelfs dat er golfplaten worden gebruikt of nieuwe, fel gekleurde tegels. Het schijnt dat er zelfs internationale kritiek op deze manier van restauratie wordt gegeven. We zijn regelmatig de enige bezoekers en er heerst in het gebied ook een behoorlijke rust. Dat zal de komende jaren helaas wel gaan veranderen als het massatoerisme hier toeslaat. Aangezien je in een tempel knieen en schouders bedekt moet hebben, heeft Emile vanochtend een spijkerbroek aangetrokken. Maar het warme weer maakt het verre van ideaal. Wanneer er een verkoopster van luchtige broeken voorbij komt grijpt hij zijn kans! Terwijl Emile staat te passen, wordt Karlijn belaagd door een groep locals (voornamelijk tieners) die allemaal om beurten met haar op de foto willen! De hele dag zwaaien mensen naar ons en zeggen ze gedag. Sommige kinderen staan naast de weg en willen een 'high five'. De vriendelijkheid van de mensen doet ons denken aan Sri Lanka. Ook is er weinig opdringerigheid voor het verkopen van spullen. Onze accu's raken op en we bellen naar de verhuurmevrouw (Hnin Hnin) voor nieuwe accu's (op een normale weg kunnen ze 45 km mee). We leggen uit dat we naast een hotel staan en voor een witte tempel; dan moet ze het wel weten ;-) We wachten een half uur en ze belt nog 2x terug; uiteindelijk geven wij de telefoon aan een ijsverkoper zodat hij iets specifieker kan uitleggen waar we staan. Eindelijk worden er nieuwe accu's afgeleverd en we vervolgen ons avontuur. Bijna sunset en daarom drinken we een biertje bij een chique hotel met een groot terras aan de Ayeyarwady river; echt geweldig! Vervolgens rijden we in het donker terug naar Nyaung U om de scootertjes weer in te leveren en een lekker hapje te gaan eten bij The Black Bamboo. Aangezien we nog lang niet alle toptempels gezien hebben, besluiten we voor de volgende dag weer 2 scootertjes te bestellen.

De volgende ochtend om 5 uur staat de wekker om de sunrise weer te gaan bekijken. We rijden naar de populaire Shwesandaw Paya waar al 100 man is geinstalleerd. Tegenwoordig is trouwens iedereen fotograaf; we struikelen over de statieven en telelenzen. Komen wij aan met onze 'normale' point-and-shoot digitale camera ;-). We bemachtigen een mooi plekje en bekijken de omgeving wanneer de zon op komt terwijl op de achtergrond hanen aan het kraaien zijn. Echt top! Vervolgens ontbijten we even in het hotel en rusten we een beetje uit. We vervolgen onze weg en bekijken nog een aantal tempels en bezoeken de watchtower; een 13 verdiepingen hoge toren met een restaurant en een fantastisch uitzicht over het hele gebied! De menukaart is veelbelovend; een 'classic burger with french fries' staat bij de 'light bites'. Het is een genot om even bij te komen met de airco!
We vevolgen onze ronde via New Bagan en Old Bagan om de sunset te bekijken op Buledi. Hier staan al behoorlijk wat toeristen op en er zijn geen hekken om je te beschermen om naar beneden te vallen. Iedereen hangt met zn benen over het randje. Er valt een loszittende baksteen pal naast een toerist.... best wel link! De sunset is geweldig en we raken in gesprek met een paar jongens uit NL die afzonderlijk van elkaar aan het reizen zijn. We leveren de brommertjes in en sluiten de dag af in een restaurantje met de jongens die we hebben ontmoet en nog een Amerikaan en Belgische die spontaan aansluiten. Het valt ons op dat we regelmatig mensen ontmoeten die voor langere tijd aan het reizen zijn. In dit geval de Belgische voor ruim 3 jaar en Amerikaan 8 maanden. Het is erg gezellig en gaan rond 11 uur weer naar het hotel; de wekker staat namelijk om 4.15 uur om op tijd de boot te halen om naar Mandalay te gaan. Zelfs Emile zit nu in het vroege ritme ;-)