Santiago en Mendoza

22 feb

...worden we weer wakker in Valparaiso. Gisteravond heerlijk sushi gegeten (met cream cheese!) en vandaag gaan we op weg naar Santiago voor de pre-wedding-cocktail van Dennis en Monica. Eerst bezoeken we nog een van de mooiste uitzichtpunten van de stad  om vervolgens op ons gemak de bus te pakken naar Santiago. Op zo'n moment is het heerlijk dat we om de hoek zitten bij het busstation, dus we hoeven niet ver te lopen met onze tassen.

Twee uurtjes later (bus+metro) komen we aan bij  ons appartement in Santiago, die we al in NL geboekt hadden.  Meerdere NL gasten zijn al ingechecked en we komen Dennis en Monica al snel tegen. Ze zijn nog druk met de laatste voorbereidingen. Bastiaan is ook al op zijn kamer, maar heeft minder goed nieuws: nadat hij vanochtend is aangekomen is na 5 minuten zijn portemonnaie gestolen op het terras. Niet handig en nu zit hij zonder pasjes. Goed opletten hier dus! Overigens draagt Karlijn haar ringen niet en Emile die van hem ook niet meer, sinds dat een taxichauffeur vroeg of zijn stalen trouwring van platina was.
We zitten in een hippe buurt in Santiago en er zitten veel leuke terrasjes in de straat. Met Bastiaan gaan we een hapje eten en vervolgens gaan we naar het tentje waar de borrel is. Er is nog niemand, terwijl we een half uur na aanvangstijd aankomen. Oh ja, even vergeten: dit is Zuid Amerika (where arriving late is part of life) ;-) De borrel is erg gezellig en we ontmoeten de Chileense familie en vrienden van Monica. Communiceren blijft een uitdaging, aangezien er maar een paar Engels spreken. 
Na de borrel gaat Emile met de mannen naar een discotheek en Karlijn met een groepje vrouwen naar het appartement van Monica voor een drankje en een hapje. Vroeg in de ochtend komen we pas weer in ons eigen appartement.

23 feb
De drankjes van de vorige avond (m.n. de bekende 'pisco sour') zorgen ervoor dat we ons een beetje brakjes voelen. We doen dan ook een beetje rustig aan. Komt niet heel slecht uit, want Emile heeft last van een paar grote blaren onder zijn voeten en kan bijna niet lopen. Onze bruiloftsoutfit is gelukkig door de bruidegom meegenomen, dus die is klaar om te dragen. Karlijn laat nog even haar nagels lakken bij de manicure en we zijn er klaar voor! Om half zes moeten we volgens de uitnodiging in de kerk zijn (zit in dezelfde straat als ons appartement). Bij aankomst is alleen het andere NL stel er al. Opmerkelijk dat we binnen een korte tijd met alle NL gasten staan terwijl na ruim een uur de Chilenen nog rustig komen aanlopen en gaan zelfs de muziek nog opbouwen! We horen dan ook dat de uitnoding bewust een half uur te vroeg heeft genoemd, om zo iedereen toch nog op tijd bij elkaar te krijgen:-)
Achteraf blijkt dat er bij de bruid iets was mis gegaan met de afspraak bij de kapper, waardoor ze veel te  laat in de stoel van een andere kapper is beland aan de andere kant van de stad. Enfin het lange wachten zorgt voor een goede omzetverhoging in ijsjes voor het winkeltje tegenover de kerk.
Het wachten is het meer dan waard als Monica en Dennis de kerk in komen lopen! Wat zien ze er prachtig uit! De pastoor is tweetalig, dus de dienst wordt in het Spaans-Nederlands gehouden. Emile is met twee andere NL vrienden getuige. Een mooie en korte mis.

Vanuit de kerk lopen we naar de feestlocatie. Een schitterend kasteel op een bergje en dat allemaal op loopafstand! Gelukkig is het niet te lang lopen, want de blaren op Emile's voeten gaan hem steeds grotere parten spelen.  Na een paar glazen champagne, sushi (met een beetje creamcheese.:-)..) en wat fotomomenten gaan we allemaal aan tafel in het kasteeltje. De opmaak is schitterend en je kunt zien dat Moni er veel werk van gemaakt heeft. 
Als de muziek losbarst, staat iedereen gelijk op de dansvloer om de Zuidamerikaanse moves te laten zien! Om ongeveer 5 uur is het afgelopen. Geweldig om hierbij te zijn!

24 feb
We staan laat op en gaan (na 2 dagen) toch maar even wat van Santiago bekijken. Waar kan dat beter dan op de berg van San Cristoball met een super uitzicht over de stad. Vervolgens wandelen we terug door de gezellige wijk Bellavista. 's Avonds met de NL groep uit eten in het restaurantje waar Dennis en Moni elkaar ontmoet hebben. Ze hebben alleen geen vergunning om wijn te schenken, dus wordt het maar in koffiemokken geserveerd:-)

25 feb
Om 10 uur nemen we de bus naar Mendoza in Argentinie. Een prachtige tocht dwars door het Andes gebergte! De grensovergang is erg moeizaam, omdat er veel te weinig loketten open zijn en de dienstverlening ver te zoeken is. Vervolgens moet alle bagage door een scan en worden er verschillende tassen nog uigepikt, waaronder die van Karlijn. Een  vrouw naast haar heeft zoveel nieuwe kleding in haar tassen (met kaartjes eraan) dat ze invoerrechten moet betalen. Het duurt al met al ruim 2,5 uur om de grens over te komen. Maar het uitzicht is het allemaal meer dan waard; wat een schitterende reis!
Op het busstation worden we benaderd door hosteleigenaars. We gaan met een aardig vrouwtje mee die maar doorrateld in het spaans. Gelukkig studeert haar dochter engels, maar het lukt haar amper om haar moeder bij te houden. De kamer is erg basic, maar omdat het zo'n aardig stel is nemen we hem maar. Het is waarschijnlijk toch maar voor een nachtje. Moeders vertelt ons dat er vanavond een wijnfestival met een concert in het centrum is, dus we vallen met onze neus in de spreekwoordelijke boter. Dat scheelt weer tijdrovende bezoekjes aan de vineyards, denken we allebei meteen. Die avond eten we op een van de gezellige terrasjes en proeven we een stuk of achttien wijntjes. Moeders doet met een slaperig hoofd de deur voor ons open om een uurtje of twee 's nachts.