Malediven

12 jan

We lopen met onze backpacks op straat op zoek naar een taxi. Pas na 15 min komt er een Tata nano taxi voorbij en proppen we ons erin. De Tata Nano is een klein autootje dat geproduceerd wordt in India. We rijden op de expressway naar het vliegveld, maar gaan maar 80 km per uur; volgens de chauffeur gaat alles trillen als je harder rijdt! Vandaar dat ze waarschijnlijk niet in Nederland mogen rijden. Bij de terminal blijkt dat er opvallend veel Russen naar Malediven gaan. Voor ons in het vliegtuig zitten 2 Russische meisjes die het presteren om tijdens de 1-uur durende vlucht het knopje voor de stewardes tot 4 keer in te drukken. Hilarisch was het toen ze vroegen om een fles alcohol tax free te kunnen kopen. De stewardes geeft ze een aantal keren aan dat dit verboden is op de Malediven. En wij dachten dat wij onvoorbereid waren...
De enige plek waar je alcohol kunt krijgen zijn de eilanden waar alleen een resort op staat (en dus niemand woont). We landen op een eiland wat vrijwel alleen uit een landingsstrip en een aankomsthal bestaat. De ferry brengt ons in 10 min naar de hoofdstad Male. Wat is het water mooi turquoise; net of we in een zwembad varen! Deze stad ligt op een eiland van 1,95 km2 en is de dichtsbevolkste stad per m2 ter wereld! We nemen met een stel uit UK een 'taxi' en zitten achterin de laadbak met onze tassen op weg naar de juiste Ferry terminal. Gelukkig is het ondanks de vertraging gelukt om op tijd te zijn voor de ferry, want er gaan er hoogstens 2 per dag en op vrijdag wordt er niet gevaren. Net voordat de ferry vertrekt komende Russische meisjes uit het vliegtuig ook nog binnen. Na 1,5 uur komen we op Maafushi aan en staan er mannetjes klaar met namen van guesthouses, waaronder die van ons. De tassen worden op een soort grote kruiwagen geladen en lopend over de zandwegen vervolgen we onze weg. Het eiland is klein en er rijden ook maar 7 auto's voor voornamelijk goederenvervoer. Opmerkelijk dat bijna iedereen een scooter rijdt terwijl de afstand van de ene kant naar de andere kant niet verder is dan een paar honderd meter! Het guesthouse heeft een kleine gezellige binnentuin met palmbomen, hangmatten en een jacuzzi en de kamers zijn klein met een enorm bed. Er hangt een gezellige sfeer. De locale bevolking is Islamitisch en daarom is er een afgeschermd strand gemaakt, zodat toeristen daar in zwembroek en bikini kunnen zwemmen. We lopen een kort rondje over het eiland en zien dat veel guesthouses nog in aanbouw zijn. We bekijken de zonsondergang en liggen vroeg in ons bedje.

13 jan

Vanochtend lekker naar het strand en gaan direct snorkelen. Geweldige kleurrijke en aparte tropische vissen komen voorbij; heel bizar dat dit op een paar meter van het strand al te zien is! We eten een hapje met Paul en Gizelle (het stel uit UK) en boeken met hun een uitstapje voor de volgende dag naar een resort dat 20 min met de speedboot is. Het eiland heeft een relaxte sfeer en de bewoners zijn super vriendelijk! Eigenlijk maken we ons een beetje zorgen over wanneer er echt massatoerisme gaat komen. We denken doordat alcohol verboden is, toeristen zich ook iets netter gedragen dan wanneer dat wel zou mogen. Maar het nadeel is dat er ook geen echte feestjes zijn.

14 jan

Vanochtend met de 200pk speedboot naar Fihalhohi resort; wat een beuker! Na 18 minuten arriveren we en blijkt ook dat we in een andere tijdzone zitten met een uur verschil. Het resort heeft een mooi strand en een geweldig 'house reef' om te snorkelen. We zien zoveel prachtig gekleurde vissen en zelfs een Stingray; het lijkt net een aquarium! We lopen nog een rondje om de watervilla's (houten bungalows op palen in de zee) te bekijken. Het ziet er mooi uit maar zeker geen $400 per nacht waard. De buffet lunch is in een groot restaurant met ongeveer 150 tafels. We komen binnen met 5 personen en we mogen niet 2 tafels aan elkaar zetten om aan 1 tafel te zitten. Dat blijkt nog maar het begin van de inflexibiliteit, want wanneer Paul van een stapel een aantal linnen servetten uitdeelt aan ons, worden we zeer onbeleefd aangesproken dat dit alleen bij het avondeten mag worden gebruikt en wordt er een 'servetten-bewaker' voor de servettentafel gezet. Daarnaast worden we ook geconfronteerd met onbeleefde gasten die zich werkelijk op het buffet storten en niet 1 stukje vis opscheppen, maar gelijk 5! We genieten in de middag nog heerlijk van het strand en nemen een biertje (wat is hier wel toegestaan). Ondanks het mooie eiland, zijn we aan het einde van de dag blij weer terug gaan naar Maafushi. De verplichting om elke dag bij hetzelde buffet aan te schuiven en geen andere keuze hebt om alles bij je resort af te nemen, is niet echt aan ons besteed... 's Avonds eten we in ons guesthouse waarna er een gezellige muziek/dansvoorstelling is van een groep van 20 jongens. Wanneer ook ook alle toeristen mee gaan dansen wordt het een gezellige boel!