Sint Maarten

—een link naar wat foto’s in de eerste reactie onderaan!—

27 feb 2023

We nemen afscheid van onze host George in Oranjestad(Aruba) en stappen op het vliegtuig naar St Maarten. Om ons heen zitten allemaal zeilers. Binnen een paar dagen begint de Heineken Regatta en we proberen nog vrijwilligerswerk te scoren. Helaas blijkt onze vriend Charlie van de Sea Rescue (die we op onze vorige reis hebben ontmoet en ons meenam als vrijwilliger) niet op het het eiland te zijn. Ook hebben we ons opgeven als vrijwilliger via de website, maar nog niets gehoord.

We hebben een Airbnb gehuurd in Cole bay, wat in de buurt van het Heineken regatta festivalterrein is. De studio blijkt splinternieuw en van alle gemakken voorzien.

We droppen onze spullen en lopen naar Simpson Bay en de Sint Maarten Yacht club waar we een biertje drinken. We zien de Poolse Volvo ocean racer (“i love Poland”) in de baai liggen waar we in 2020 even op en in mochten kijken. Het is erg indrukwekkend hoe minimalistisch deze boten zijn ingericht om gewicht te besparen.

Verder lopen hier veel zeilers, maar niemand van de Heineken Regatta organisatie. Op naar onze stamkroeg de Soggy Dollar Bar. Zelfs met de huidige inflatie zijn de biertjes tussen 5-7 uur nog steeds maar 1 dollar.

Alle herinneringen uit 2020 komen weer boven; Corona sloeg in en NL zat al in lockdown. Wij waren nog aan het feesten op St Maarten. We stonden op het punt om naar het kleine en afgelegen Saba te gaan en ontmoeten in de Soggy Dollar bar een oud baasje genaamd Desmond. Hij woonde al jaren op een zeilboot in de baai bij Sint Maarten en had zelfs een orkaan overleefd op die zeilboot. Hij zei dat als we vast zouden komen te zitten, dat hij ons zou komen halen en gaf zijn telefoonnummer. Nu zien we hem weer! Voor hem destijds een klein gebaar, want hij herkende ons niet meer. Voor ons was het van grote betekenis om een plan B te hebben als we niet meer van Saba zouden kunnen komen. Dat was doorslaggevend om toch te gaan ook al wisten we dat de ferry’s uit de vaart zouden gaan. We zouden immers met een vliegtuig Saba verlaten. Ten tijde van het boarden, werden alle andere passagiers verteld dat ze niet mee mochten en wij wel. We waren 2 lucky bastards…

Aan de bar, waar non-stop biertjes geopened worden, raken we in gesprek met Gerard, een langharige vrijbuiter uit UK die al jaren in de Caribbean woont. Hij probeert een motorjacht te verkopen van 50 voet. Hij begrijpt niet dat we naar Sk Kitts willen (hij vindt het saai), al heeft hij wel meerdere tips voor Antigua aangezien hij daar 2 jaar gewoond en ten tijde van Corona 6 maanden heeft vastgezeten (met een zweverige tinder-date die hij pas kende).

De sfeer in St Maarten is zo anders dan op Aruba. Wellicht komt het doordat Aruba meer gericht is op Amerikaans toerisme. Misschien omdat Sint Maarten, vergeleken met de andere eilanden, veel handel en concurrentie toelaat. De mensen die we op St Maarten tegenkomen lijken iets vrijer, gezelliger en spontaner. Of ligt het aan ons? Hier voelen we ons in ieder geval thuis!

28 feb 2023

Aangezien we nog steeds niks gehoord hebben van Heineken, gaan we zelf op zoek. We lopen naar het festivalterrein (waar ze aan het opbouwen zijn) en komen via via terecht bij een NL dame die de vrijwilligers regelt. Ze had het zo druk gehad dat ze ons niet had geantwoord. Maar er blijkt nog plek te zijn in het schema! We nemen 3 shifts voor onze rekening verdeeld over 3 dagen. Binnen een uur is er een briefing voor de vrijwilligers die mensen moeten vervoeren met een rubberboot in de baai. We zijn precies op tijd!

Het blijkt dat Desmond zich ook heeft opgeworpen als vrijwilliger. Hij is 20 minuten te laat op de briefing en haalt eerst een biertje uit zijn tas voordat hij gaat zitten. Hij neemt wat late shifts voor zijn rekening die niemand wil.

1 maart 2023

We halen onze Regatta crew shirts op en beginnen aan onze shift. Vandaag zijn we allebei Dockmaster. Emile staat bij de festivallocatie/Port-De-Plaisance “Dockmaster PDP, over” en Karlijn bij de Yacht club (waar alle boten de lagoon in komen). Ondanks dat we elkaar dus de hele dag niet zien, communiceren we vandaag op kanaal 68 van de marifoon.

Tussen deze locaties varen er dingy’s heen en weer en wij moeten regelen dat er continu boten beschikbaar zijn. Vandaag is de inschrijving en het is vrij rustig.

Karlijn moet nog even ingrijpen tussen de vrijwilligers, want vrijwilliger Patrick (60 ) is een beetje beledigd als ze voorstelt dat hij in zijn eentje op een kleinere boot gaat varen ipv twee andere vrijwilligers die samen een boot bedienen. Hij praat amper meer met haar en gaat een eindje verderop zitten. Wat een kinderachtig haantjes gedrag! Maar goed dat de Dockmaster het laatste woord heeft.

Na onze shift gaan we pizza eten met de andere vrijwilligers op het festivalterrein. We spreken nog uitgebreid na met Mike, een man uit UK die hier al 15 jaar in Simpson Bay woont.

2 maart 2023

We brengen een wasje naar de wasserette en gaan naar Marigot (aan de Franse kant). Ten opzichte van 2020 is er alweer meer opgeknapt en is het centrum wat gezelliger geworden met leuke winkeltjes. We doen wat boodschappen en wisselen geld. Ook nog even lunchen bij ons favoriete restaurant aan de haven ‘O Plongeoir. Dan door naar Philipsburg om onze tickets op te halen voor de komende ferry’s naar St Eustatius en St Kitts. Karlijn had ze al gereserveerd per e-mail, maar de dame achter de desk ‘is niet de dame van de e-mail’ en doet ook niks met e-mail. Dus we krijgen gewoon de kaartjes mee zonder dat ze weggestreept worden tegen de reservering. Het is bizar hoe dit soort simpele processen hier werken. Gewoon met uitgegeven bonnetjes op doordrukvelletjes zonder systeem. We sturen toch nog maar een e-mailtje erachteraan dat we ze inmiddels hebben. We bleken inderdaad dubbel te staan.

En dan weer klaarmaken voor onze tweede shift van 19-23 uur waar we zelf op de watertaxi (rubberboot met 75pk) varen! Het is gezellig druk en we ontmoeten veel zeilers die meedoen aan de race. We zijn continu aan het varen door de mooie lagoon van Simpson bay die vol ligt met enorme jachten en zeilboten. Aan het einde hebben we vooral veel dronken mensen te vervoeren, maar gelukkig valt niemand van boord.

We sluiten nog gezellig af met een biertje samen met de crew.

3 maart 2023

Wekker om 6.30 uur is wel pittig! Waarom hadden we ons voor deze shift opgegeven??? We gaan survey’s afnemen in de Yacht club onder bezoekers en ex-zeilers van de Heineken regatta. Alleen blijkt de survey niet zo goed in elkaar te zitten zodat er vaak wat verwarring ontstaat. Het is gezellig om een hoop mensen te spreken, maar we vragen ons af of mensen de survey wel echt invullen met de QR code. Een aantal oudere bezoekers kunnen überhaupt niet met de QR code omgaan of hebben geen camera die het aankan.

Om 8.30 uur gaat de brug van de lagoon naast de Yacht club open om alle zeilboten weer door te laten die aan de race gaan beginnen, waardoor we alles mooi kunnen volgen. Dit is dan wel een mooie bijkomstigheid van dit vroege tijdstip!

Na onze shift moeten we snel naar huis om de backpacks in te pakken en naar een andere Airbnb te verhuizen, omdat er geen plek meer was. Gelukkig is de andere maar 1 km verder, maar het lopen in de volle zon valt wel tegen. In de nieuwe Airbnb gaan we eerst eens een siësta doen. Einde middag lopen we naar Lagoonies Bar/restaurant om een drankje te doen aan de haven. Vervolgens door naar de Soggy Dollar, waar we Philipp weer zien (een van de andere vrijwilligers). We gaan door naar het festivalterrein met een groep en worden door Patrick naar de andere kant gevaren, die inmiddels weer tegen Karlijn praat (waarschijnlijk omdat hij nu wel op de grote boot mag varen!).

Er is een leuke live band en het is behoorlijk druk. Met onze crew t-shirts krijgen we ook de nodige vrijwilligersbiertjes! Voldaan van de gezelligheid lopen we weer naar huis!

4 maart 2023

Vandaag huren we een auto om het eiland te gaan verkennen. We nemen de bus naar Europcar, want online lukt het door een bug op de website niet om te boeken. De dames achter de balie lukt het ook niet, terwijl ze wel een auto beschikbaar hebben. Uiteindelijk moeten we online boeken voor morgen en zetten zij de boeking weer handmatig over op vandaag. Ze zijn inmiddels een uur met ons bezig en je zou van dit bedrijf toch wel een iets beter systeem mogen verwachten… anyway we kunnen in ieder geval rijden!

We gaan met name de Franse kant van het eiland ontdekken en beginnen in Grand Case. Het blijkt een leuk gezellig plaatsje aan de kust wat bekend staat om de goede restaurants. Wel valt op dat de gebouwen allemaal zo dicht op het water staan, dat dat zeer kwetsbaar lijkt met een orkaan of storm. We komen langs de prachtige baaien Anse Marcel, Orient Bay en Oyster Bay. Bij de laatste zien we Steve uit onze Airbnb; hij had de bus genomen en was een behoorlijk stuk gaan lopen door het bergachtige gebied. Maar het is wel een beetje te zwaar om ook nog terug te lopen. We geven hem een lift naar het busstation van Marigot. Wij gaan aan een kleine lagoon een hapje eten, want koken kunnen die Fransen wel!

5 maart 2023

We maken met de auto nog een rondje richting Philipsburg en bezoeken de ruïne van Fort Amsterdam. Dat heeft een mooi uitzicht op de zeilers van de regatta. We zien dat de Poolse Volvo ocean racer weer voorop zeilt!

We leveren de auto in en lopen vanaf Maho beach (waar die vliegtuigen zo dicht overkomen) naar Simpson bay via het strand. Bij de strandtent Karakter strijken we neer en hebben een mooi uitzicht over de baai. Kort daarna begint een DJ heel relaxt te draaien. Wat een top plek! Er ligt een mooie driemaster, genaamd The Black Pearl in de baai, die wij ook een paar jaar geleden in Montenegro hebben gezien. Dit is een zeilschip van 107m. En daarnaast een motorjacht met een helicopter op een platform. We bestellen wat eten en een Bucket Carib biertjes (ook al hebben we onze Heineken crew shirts aan). Einde middag lopen we door naar de Yacht Club waar de meeste zeilboten alweer terug zijn na hun laatste race. We ontmoeten nog een vrouw uit New York die vertelt over de verdeeldheid in Amerika en dat ze soms amper iets durft te zeggen omdat mensen agressief worden. Het tweepartijenstelsel in de politiek helpt daar niet bij. Ze denkt erover om naar Italië te emigreren.

Vervolgens gaan we met een groepje vrijwilligers van de regatta door naar het festival. Het is enorm druk en gezellig met een mix van locals en toeristen. Alleen is het niet echt onze muziekstijl. Er is een biertap wedstrijd waar wij en Robert (een zeiler) aan meedoen. Karlijn wint een Heineken pet en zonnebril voor het beste biertje.

Na afloop kunnen we een lift van de watertaxi naar Lagoonies krijgen waardoor we maar 100m hoeven te lopen naar huis. Wat een mooie afsluiting! Morgen uitbrakken op de ferry naar St Eustatius!