Albanië

14 okt Durres - Albanie


In Durres hebben we een airbnb gevonden in het centrum met een wasmachine. De super aardige albanische mevrouw van de Airbnb heeft slechte ervaringen met gasten die haar wasmachine gebruiken (waar kennen we dit van?) en doet voor ons een wasje en stopt alles in de droger. Alleen de trui van Karlijn is een maatje kleiner geworden… Vanavond zitten we aan zee en kunnen we weer heerlijke visjes eten!


15 okt - Berat

We bezoeken het oude Romeinse Amphitheater in Durres. De zon schijnt volop en we pakken lekker een terrasje aan de boulevard met factor 30!


We rijden door naar Berat, de stad van de duizend ramen. Onze airbnb is net voor onze neus weggeboekt dus we pakken een mooie kamer in een hotel die al meer dan 250 jaar oud is. Het hele centrum is een groot museum van kleine keien-weggetjes. We eten vanavond in een huiskamerrestaurant Lili home-made food (nr 1 op Tripadvisor en een ster in Lonely planet). Er zijn maar 5 tafels op het kleine binnenplaatsje. Lili (de man des huizes) doet de bediening en zijn vrouw kookt. Het voelt een beetje alsof we in een cabaretvoorstelling zitten, omdat Lili erg grappig is. Hij is er erg druk mee en doet er duidelijk alles voor om het iedereen naar wens te maken. De setting is erg basic, en we zitten aan simpele gammele tafeltjes met houten stoeltjes, met wat peertjes als verlichting. Alle stoeltjes worden hier twee tot drie keer per avond gebruikt en dat in het laagseizoen. We zitten met twee andere stellen (Duitsers en Egyptenaren) aan een klein tafeltje, We hebben leuke gesprekken aan tafel en het authentieke Albanese eten met de zelfgemaakte wijn smaakt heerlijk. We eindigen met een shot Raki (typisch Albanees) van het huis, maken nog een selfie met de zwetende Lili (die iedere shot meedrinkt) en gaan voldaan ons mandje in..


16 okt - Himare

Vandaag doen we de wandeltour in Berat. Onze gids is Bruno en hij vertelt over de geschiedenis van Berat en de functie van het kasteel bovenop de berg. Het kasteel blijkt een klein dorpje te zijn waar nog nog mensen wonen. Vanaf dit punt hebben we een geweldig overzicht op Berat en de omringende bergen. Het is overduidelijk waarom men dit de stad van de duizend ramen noemt. In dezelfde tour ontmoeten we Annabel en Christian (zij is Duits en hij Chileens) die in Berlijn wonen. Na afloop lunchen we met hen en stappen net als zij de auto in richting de zuidkust. We passeren een bergpas met amazing views. De zee is kalm en het is zonnig met 21 graden! Het plaatsje wat we op het oog hadden is uitgestorven dus rijden we door de bergen in de schemering verder naar Himare. We vinden snel een leuk hotel met zeezicht en dineren op de boulevard. Die nacht voelt Emile zich enorm ziek (tekenen van buikgriep)…


17 okt - Himare

Emile voelt zich nog steeds dusdanig slecht dat hij de hele dag in bed blijft. Karlijn speelt zustertje en wandelt nog naar de andere baaitjes in de buurt. Er zijn veel tentjes dicht (vanwege het einde van het seizoen) en ons hotel zit wel in het meest levendige gedeelte. Op een terras komt Karlijn nog toevallig een Egyptenaar tegen die met ons de tour deed in Berat. We liggen vroeg in ons bedje (al is Emile er niet uit geweest vandaag).


18 okt - Ksamil

Emile voelt zich gelukkig weer iets beter en we gaan verder richting het zuiden. We hebben nog contact met Annabel en Christian die in de badplaats Ksamil zitten. Na wederom een prachtige rit door de bergen bereiken we een hagelwit strand! De zee is spiegelglad wat komt doordat het eiland Corfu hier dicht voor de kust ligt. We nemen hetzelfde hotel als Annabel en Christian en na een heerlijke lunch gaan we lekker op het strand liggen. Karlijn zwemt zelfs in de zee! De eerste keer op deze trip. ‘s Avonds dineren we gezellig met A&C in een van de weinige tentjes die nog open zijn en borrelen daarna nog bij ons op het balkon.


19 okt - Butrint en Gjirokaster

We bezoeken het historische plaatsje Butrint, een van de oudste ruïnes hier in Albanië en tevens het meest zuidelijk punt wat we deze reis aandoen. Het zijn ruïnes van een oude Griekse stad wat ooit een bruisende handelsplaats was rond de derde eeuw AD. In de middeleeuwen zijn er helaas (uiteraard) een hoop gebouwen tot kerk/moskee verbouwd, maar de contouren zijn goed bewaard gebleven. Enorm mooi hoe hier bijna twee millennia mensen hebben gewoond.

Onderweg komen we een gezin met 2 tieners tegen uit Zwitserland die 3 maanden aan het fietsen zijn. Dit was de derde keer dat we ze ergens passeerden de afgelopen dagen met de auto. Echt knap dat zij al die km over de bergen met de fiets hebben afgelegd. Ze proberen de kleine grensovergangen te zoeken om controle op vaccinatie te voorkomen, want die hebben ze niet, en testen doen ze ook niet. Ze zijn sinds het begin van de pandemie aan het reizen. Iedereen zijn eigen verhaal, zullen we maar zeggen…

Vervolgens rijden we naar de Blue Eye, een zoetwaterbron waar mineraalwater naar boven komt uit de grond. Hierdoor ontstaat er een complete, flink stromende rivier uit het niets. De kleuren zijn enorm helder blauw en turquoise. Sommige mensen maken een duik in de bron en noemen het de fontein van de eeuwige jeugd. Anderen zijn bezig er een enorme toeristische attractie van te maken, door een weg en een hotel+restaurant te bouwen. We zijn bang dat de toekomstige mensenmassa’s wel een beetje de charme weg zullen halen van dit idyllische plekje.

Hier in Albanië is het zo uitzonderlijk dat we Nederlandse kentekens op de weg zien, dat we zelfs naar elkaar zwaaien! Overigens is het percentage Mercedessen op de weg nog groter dan in Duitsland.
Einde van de middag komen we aan in Gjirokaster. Het oude centrum ligt op een berg, waarvoor we door smalle, steile straatjes moeten rijden. Tot 2 keer toe is er een weg afgesloten, waardoor we het hostel net niet kunnen bereiken. Gelukkig krijgen we hulp van de tienerzoon van de hosteleigenaar waar we hebben geboekt; hij rijdt met ons mee. Zelfs de moeilijkste bochten kunnen niet normaal worden genomen, maar moet je de auto eerst verderop keren. Pff; blij dat we op een parkeerplek staan, naast een compleet gestript wrak wat hier al duidelijk jaren staat. We hebben een ruime kamer met een geweldig uitzicht op de bergen en het kasteel op de berg. De moeder van de hosteleigenaar kookt lekkere wittebonensoep en een hartige taart en maakt een salade voor ons. De hele familie werkt mee hier. Vroeg ons bedje in, want morgen wacht een lange rit naar het noorden.


20 okt Gjirokaster en Shköder

In het hostel krijgen we als afscheid nog een bos Mountain tea mee wat typisch voor hier is. Heel lief! We bezoeken nog even het middeleeuwse kasteel op de berg hier in Gjirokaster en onze gids vertelt dat de tentoongestelde militaire voertuigen in de 2e Wereldoorlog niet zijn gebruikt in Albanië. Wij vinden het een beetje vreemd dat het dan hier staat… We moeten alleen geen ingewikkelde vragen stellen, want dan weet de gids het niet meer…
Vanaf de berg hebben we een geweldig uitzicht over de stad waarbij met name de leistenen daken van de huisjes in het oude centrum erg typisch voor deze plek zijn.
We nemen afscheid van A&C die we toevallig nog tegenkomen en terug naar Duitsland gaan, waarna we de auto weer van de steile smalle straatjes naar beneden proberen te manoeuvreren. Alleen komt er een vrachtwagen de berg op waardoor we weer een stuk achteruit omhoog moeten. Helaas loopt de auto hierbij een paar krassen op (de bumper).
We balen ervan, want dit zijn de eerste krassen terwijl we op deze reis al 6000 km hebben gereden.
We rijden naar Shköder in het noorden van Albanië dat dichtbij de grens met Montenegro zit. We rijden vrij lang door een vallei met een rivier tussen twee bergen in. De uitzichten op de weg ernaartoe zijn wederom wijds en ongerept. Wat is de natuur hier in Albanië toch verschrikkelijk mooi.

Shköder wordt voor veel toeristen als hub gebruikt om in de bergen te gaan wandelen of naar het Koman lake te gaan. We overwegen de laatste optie, maar het kost iets teveel tijd. Daarnaast is het enorm koud in de bergen, en het seizoen vrijwel ten einde. We logeren in een grote vintage room in een hostel midden in het centrum en de sfeer is heel gemoedelijk. Het heeft een eigen bar en de hondjes van het hostel liggen hier ook gewoon heerlijk languit op de banken in de gezamenlijke ruimte. Dit is een gezellige afsluiter van Albanië. Wat een aardige mensen zijn we tegengekomen!