Sipalay - Sugar Beach

15 dec

Al vroeg op om met een Tricycle naar de ferry te gaan. We nemen de grootste ferry waar ook auto’s en vrachtauto’s op meegaan. Deze krijgen allemaal dikke touwen omgespannen die bevestigd worden aan het dak van de ferry waardoor ze niet gaan schuiven. Na 1,5 uur komen we aan in het stadje Dumaguette op het eiland Negros. We lopen met onze backpacks langs de boulevard op zoek naar een hotel en vinden er al snel eentje. Het ziet er alleen een beetje uit als een ziekenhuis, maar ja dan is het wel schoon en zijn er waarschijnlijk ook geen muggetjes ;-)
We verkennen het centrum en willen na twee weken weleens ervaren waarom de keten Jollibee’s hier zo succesvol is; de lokale McDonalds-achtige restaurants waar we overal dikke rijen mensen zien staan...
Terwijl we nog in de rij staan valt het op dat er ontzettend veel mensen achter de counter lopen en er echt niemand meer bij kan! Kennelijk lopen mensen hier niet graag met een dienblad, want bij iedereen loopt een mannetje je achterna met je bestelling tot aan je tafeltje. Een hoop mensen bestellen hier wat we ze eigenlijk overal zien eten: vlees met droge rijst. Het is goed om geprobeerd te hebben, maar we begrijpen het enthousiasme hiervoor niet helemaal...
We duiken een terrasje op en ‘s avonds eten we een heerlijke Filipijnse Cerviche en een tortilla die onze Jollibee’s-ervaring weer snel achter ons laat.
Terug in ons hotel is er een groot kerstfeest aan de gang waar veel dansuitvoeringen zijn en iedereen is zich aan het verkleden. We vallen uiteraard weer op en Karlijn gaat op de foto met een van de danseressen.

16 dec
De volgende dag pakken we om 10 uur de bus richting Sipalay. Aangezien we daar ruim voor donker moeten aankomen (omdat je anders ergens onderweg strand) hebben we gelezen op internet dat het handiger is om 2 x over te stappen ipv de directe bus te nemen. Het gaat als een trein; de bus is natuurlijk altijd de grootste en met een hoop getoeter duwt de buschauffeur alle tricycle mannetjes aan de kant ;-) De bussen zijn erg goed onderhouden en hebben airco. Na Sipalay (5,5 uur later) worden we uit de bus gelaten en heeft de buschauffeur al een tricycle voor ons geregeld. Na een paar km door de rijstvelden met buffels over een niet geasfalteerde weg komen we bij een klein dorpje aan. Hier stappen we in een klein bootje om naar de overkant van de rivier te komen. Na even lopen komen we aan op het mooie Sugar beach. Dit is onbereikbaar over land. Er zitten ongeveer 14 kleinschalige hotels/resortjes en we zien als eerste Takatuka lodge; een soort Pipi Langkous hotel van een Zwitsers-Duits koppel waarbij iedere bungalow een ander thema heeft. Ook de aankleding is heel bijzonder en gek! Er is nog plek in The Cave en lijkt net te komen uit een aflevering van de Flinstones! Het lijkt net alsof we in een echte cave zitten, maar dan met een private bathroom en van alle gemakken voorzien. Aan elk detail is gedacht, zelfs de toiletrolhouder is een bot dat uit de muur komt.
We lopen een rondje op het strand en lopen de klif op naar een barretje dat uitkijkt over de baai. Enorm mooi uitzicht en dit wordt ook gerund door een Zwitser.
Terug bij Takatuka sluiten we aan bij een lange tafel met de eigenaren en andere gasten. Eten is geweldig en de nasi is een van beste die Emile ooit gegeten heeft! Ze hebben hier een menukaart die ze in veel restaurants hebben: uit ieder continent wat. Na een aantal keer hier te hebben gegeten blijkt wel dat ze ieder gerecht erg goed kunnen maken. Achteraf lezen we in de Lonely planet en Rough guide dat dit plekje de ‘our pick’ is.
Tijdens het eten barst de regen los; daarnaast horen we dat de ferry’s uit de running zijn. De tyfoon Urduja gaat ons een dag later passeren op een paar honderd kilometer noordelijker.
We gaan maar op tijd onze Cave in!

17 dec
Het heeft de hele nacht enorm geregend en gewaaid. Gelukkig is onze “Cave” gebouwd met de Duits/Zwitserse degelijkheid, dus we hebben er weinig last van. We brengen de dag door in de playroom van Takatuka met een pooltafel, scrabble, rummikub en Chardonnay. Internet ligt er bijna de hele dag uit door het weer, dus we zijn echt afgesloten.... Het mag dan wel een verloren dagje zijn aan het strand, het resort maakt erg veel goed!

18 dec
De storm is voorbij en het weer is geweldig! We zitten lekker aan het strand en Ozzie (Gigantische Duitse herder van 2,5 jaar oud) houdt ons gezelschap. Alleen zodra Ozzie op het strand iemand ziet badmintonnen of met een bal ziet, rent hij erop af om mee te gaan spelen, waardoor meerdere stellen er al snel mee stoppen - echt hilarisch omdat hij het woord ‘Löss’ ook niet kent. Ozzie -Duitser dat hij is- heeft een gat gegraven waar hij zelf zo’n 4-5 keer in past. Het schijnt dat het personeel dit af en toe met scheppen moet dichtgooien. Een mooi tafereel.
Hier is het echt maximaal ontspannen zonder veel toeristen en zonder verkopertjes :-)
We eten gezellig met een Duits stel die hier 2 weken verblijven en 18 duiken hebben geboekt.

19 dec
We moeten vandaag onze Cave uit en verhuizen naar een ‘gewone’ kamer dat achter dit complex zit, maar er wel erbij hoort. Het is nu wel een keer tijd om de rest van Sugar Beach te verkennen en lopen 200 meter en bekijken de andere hotels/ guesthouses en lunchen daar.
Er zijn nog niet zoveel toeristen, maar rond de kerst zit dit allemaal vol.
De rest van de dag is het een beetje bewolkt en liggen we in een klein strandhutje van het uitzicht te genieten. We sluiten aan bij de stamtafel en eten met een jong Duits koppel dat 4,5 maanden aan het reizen is. We worden helemaal enthousiast van hun verhalen over Japan; deze staat zeker in onze persoonlijke top 5 landen die we nog willen bezoeken :-)
Dit is onze laatste nacht op het heerlijke Sugar Beach, want morgen maken we een tocht naar Danjugan island, een natuurreservaat wat iets noordelijker ligt.