Bacolod en Guimares

20 dec
We steken de rivier over met een Paddle boat en onze tricyclechauffeur Roland staat aan de andere kant al te wachten. In dit gebied hebben ze kleinere tricycles, waardoor wij niet samen in het bakje passen en Emile oncomfortabel achterop de brommer van de chauffeur zit. Onderweg hebben we weer veel aandacht van iedereen. 40 min later stappen we uit bij Punta Bulata en ligt er een Banka boot op ons te wachten om naar het onbewoonde Dangugan island te gaan. Na een half uur worden we op het eiland ontvangen met een uitleg; het is een natuurreservaat waar twee kleinschalige mogelijkheden zijn om te verblijven - in een open cabana of een stenen bungalow. De bungalows zijn echter momenteel niet in gebruik omdat er geen kok is... Dat wordt slapen in een open hutje!
We gaan met onze persoonlijke guide het eiland over en als eerste komen we bij een grot waar zo’n 5000 vleermuizen op elkaar zitten en veel geluid maken. Vervolgens gaan we kanoën naar een prachtige lagoon. Bij het snorkelen zien we enorme schelpen van ruim een meter! Deze zijn ongeveer 16 jaar oud en kunnen ongeveer 100 jaar worden (dan zijn ze 3m)! Mooi gekleurde zeesterren, aparte vissen en het koraal is zeer kleurrijk en onaangetast; het is maar goed dat dit een natuurreservaat is en er geen hordes toeristen mogen komen :-)
Karlijn heeft helaas last van zeeziekte en gaat na de lunch even de cabana in terwijl Emile met de guide nog verder gaat snorkelen.
Voor de zonsondergang lopen we naar een eigen strandje met een een mandje met kokosnootsap en zelf gemaakte frietjes door de kok. Onze bestelde biertjes moeten eerst nog in het ijs gezet worden ;-)
We zitten op een boomstam, met vogels op de achtergrond en geluiden van de zee en beseffen dat we twee lucky bastards zijn :-)
In het donker lopen we door de bush weer terug naar het kamp waar de kok alweer helemaal los aan het gaan is op ons diner. En dan komt het spannendste; slapen onder alleen een klamboe, op een houten dek met een dak erboven! We hebben uren wakker gelegen, omdat je moet wennen aan de geluiden van het eiland, de zee, de regen en het gevoel dat je bed zomaar wordt aangevallen door een kudde mieren of een slang (wat gelukkig niet gebeurde).

21 dec
De wekker staat al om 5.45 uur voor de zonsopgang. We lopen door de bush naar het hoogste punt op het eiland. Het is helaas nog een beetje bewolkt, maar levert mooie plaatjes op. Terug heeft de kok weer van alles bereid en worden we met de boot weer aan wal gezet.
Aangezien de tropische storm Vinta eraan komt in dit gebied, stappen we op de bus naar de stad Bacolod (in het noorden van Negros). 3,5 uur later pakken we een Grabtaxi naar een hotel in het noorden van de stad (de ‘our pick’ volgens de Rough guide). Gelukkig blijkt er plaats te zijn en hebben we een fijne betonnen kamer met airco. En muren! :-)
We verkennen onze buurt en belanden in een klein hip bistrootje waar we geweldige pasta eten! Het wemelt hier van de jongeren die uit eten gaan en blijkbaar ligt de levensstandaard hier vrij hoog.

22 dec
In de Filipijnen is het hanenvechten een enorme volkssport. Daarom hoor je ook overal hanen en zie regelmatig in een grasveld een soort kleine huisjes staan waar de hanen met een touwtje om hun poot worden gehouden.
Achter ons hotel blijken er ook veel hanen te worden gehouden; dus echt uitslapen is er niet bij ;-)
Vandaag zal de tropische storm Vinta ons op 200km km zuidelijk passeren. Dat betekent dat er hier veel regen zal vallen.
Een mooi moment voor een wasdagje en om inmiddels 6 kg kleding door het hotel te laten wassen. We pakken een Grab naar een groot indoor shopping center en de chauffeur is niet gediend van de file. Via spookrijden rijden we een enorme rij met auto’s voorbij! Gelukkig rijdt niemand hier harder dan 15-20 km per uur, dus kan er weinig gebeuren.
We ontmoeten een wat oudere Australiër in de mega supermarkt, die ons meteen uitnodigde als we een keer in de buurt van Bundaburg (Aus) zijn. Na een halve dag rondlopen in de shopping mall en een kerstballetvoorstelling verder is de zware regen van de tropische storm inmiddels wat gezakt. Morgen gaan we weer verder op avontuur met een backpack schone was! :-)

23 dec
Vandaag pakken we de ferry naar van Bocalod naar Iloilo, waar we een kleine boot (Banka) richting het eiland Guimaras pakken. Hier wonen zo’n 150 duizend mensen en vanaf het moment dat we op de boot zitten, komen we geen westerlingen meer tegen. Na een rit met een overvolle Jeepney (Google image search maar) komen we aan op Alobijod beach. Hier vinden we een aantal resort die al helemaal overspoelt zijn door Filipino-families die de hier het kerstweekend aan het strand doorbrengen. Wat een hectiek en wat maken ze een herrie! Filippijnen op familieweekend nemen vaak hun eigen eten mee naar hotels, en koken het vervolgens zelf op een bbq. Ze slapen het liefst met twintig man in een hutje, nemen hun speakers mee en gillen alles bij elkaar in de zee. Gelukkig vinden we ernaast een stuk rustiger (en iets meer upscale) hotel aan de zijkant van het strand, California resort. De eigenaar is een Amerikaan (Michael) met zijn Filipijnse vrouw (Lourdes). We zijn de enige gasten. Helaas is het restaurant nog niet geopend, dus eten we wat in het restaurant (de kantine) van het drukke Raymen resort van de buren. Het eten is boven verwachting goed, echter brengen de drie airco’s en de tl-verlichting de sfeer ver beneden peil. Waar moeten we morgenavond onze kerstavond nou vieren? Er is hier verder geen enkel restaurantje in de buurt. :-/

24 dec
Via Lourdes (en haar familie, die hier werkt en achter het resort woont in een hutje zonder vloer) huren we een brommertje om het eiland te verkennen. We rijden door vele dorpjes, schitterende natuur en bezoeken een Monastery en een strand in het noorden van het eiland. Ook rijden we door een windmolenpark, wat vrij uniek blijkt te zijn voor dit land. Dit eiland staat bekend om haar zoete mango’s, maar zien maar weinig plantages(of kijken we niet goed?). Ook komen we geen westerling tegen. Wanneer we net voor zonsondergang weer bij ons hotel aankomen hebben we een houten kont van het brommerrijden, maar nog geen plekje gevonden om kerstavond te vieren. Weer naar die kantine met tl-verlichting? Michael roept ons vanaf zijn balkon: of we al plannen hebben voor vanavond. We worden uitgenodigd om bij hen thuis mee te eten en kerstavond te vieren. Merry Christmas! :-) de hele familie van Lourdes is er, en de kinderen moeten wachten tot 0:00u om hun cadeautjes uit te pakken. De avond eindigt op het balkon met veel goede Californische rode wijn en harde karaoke. Het is nog steeds 28 graden en we gillen vals mee met Michael en Lourdes tot twee uur ‘s nachts. Dat zal die herrieschoppers van het resort hiernaast leren...;-)
Fijne kerstdagen allemaal!