Trinidad & Tobago

18 feb
We vliegen met een propellorvliegtuigje in 30 min naar Trinidad. Bij de immigration gaan we in de korte rij staan om spullen aan te geven, want we hebben namelijk wel wat eten mee. Maar we worden al snel doorgelaten door de vriendelijke douanemevrouw die ook nog aangeeft wat veilige gebieden zijn in Trinidad. De afgelopen tijd worden we regelmatig gewaarschuwd voor de criminaliteit in Trinidad. We nemen een taxi naar de wijk Woodbrook naar onze Airbnb. Het ligt in een goede buurt met veel restaurantjes en wat duurdere winkels. Onze host is Ann die op de begane grond een schoonheidssalon runt en boven 2 kamers verhuurt. We gaan gelijk even de buurt verkennen en aangezien het bijna carnaval is, lopen we een kostuummaker binnen die heel druk bezig is om alle verentooien en bijzondere pakjes op tijd klaar te hebben. Echt prachtig! Het is jammer dat we het carnaval niet kunnen meemaken, omdat we dan al op Cuba zitten :-( In onze straat zit een organic store waar we in gesprek raken met eigenaresse Diasie. Een hele lieve vrouw die het zo gezellig vindt dat ze aanbiedt om ons de volgende ochtend bij de Cubaanse ambassade af te zetten.
Het restaurantje ‘More Vino More Sushi’ spreekt ons ook wel aan, al is het daar een beetje rustig. We strijken neer op een terras en eten even snel een take-out. De beveiliging is overal zichtbaar doordat je geen enkele winkel naar binnen kan zonder eerst op een bel gedrukt te hebben of beveiligers bij een deur staan. We willen hier niet teveel rondlopen in het donker.

19 feb
Wanneer we stipt om 8 uur bij de winkel van Diasie staan, worden we gelijk naar huis gestuurd om lange broeken en sneakers aan te trekken i.p.v. korte broek en slippers. ‘This is Trinidad’ - anders wordt je niet geholpen op een ambassade... Diasie zet ons niet alleen af, maar geeft ook nog aan waar we een Maxi-taxi terug moeten nemen. Bij de Cubaanse ambassade worden we super vriendelijk geholpen en staan we binnen 20 min weer buiten met de benodigde papieren! Terug richting Woodbrook proberen we een maestro pinautomaat te zoeken en dat kost wel moeite; maar de derde werkt! Onderwijl pikken we wat sightseeing mee van hele mooie oude koloniale gebouwen die aan de rand van het Queen’s Park Savannah staan. In het park kijken we nog even naar cricket wat hier heel populair is. We proberen even een ‘doubles’ (typisch ontbijt voor hier) te scoren, maar daar zijn we te laat voor. In de middag gaan we nog even langs Diasie en ze vraagt of we zin hebben om even een tour te doen. Ze moet haar zoon van school halen en thuis af zetten. Ze woont in een mooie wijk waar alle huizen een hek eromheen hebben en er is ‘s nachts een beveiliger in de wijk. Daarnaast een paar Rotweilers in de tuin. We krijgen nog een soort snack mee dat in een bananenblad zit gevouwen met gehakt. Op de terugweg gaan we even langs haar moeder die 5 min verder in een iets gewonere wijk woont. Hier zie je bijna geen beveiliging en hoef je ook de deuren niet op slot te doen. En weer krijgen we een bak met een lokale dish mee; echt super!

20 feb
Wekker om 5.45 uur, want we gaan met de ferry naar Tobago en we moeten 2 uur van te voren inchecken. Met de backpacks in de maxi-taxi en we stappen voor de ferryterminal uit. Het blijkt een nieuwe grote ferry, die alleen maar binnen zitplaatsen heeft. De zee is behoorlijk ruig en er worden veel mensen ziek (wij hebben gelukkig een pilletje op). Het is echt vervelend dat we vanwege de veiligheid niet buiten op het dek mogen zitten. We zitten naast Danielle, een 73- jarige schrijfster uit Trinidad met blauw haar, die op veel plaatsen in de wereld heeft gewoond. Ze praat honderduit op de 4,5 uur durende tocht en we hadden haar wel iets jonger geschat. Ze biedt ons een lift aan, aangezien ze met de auto op de ferry is. Wanneer we op de kade onze backpacks ophalen en op Danielle staan te wachten, worden we door de politie meegenomen naar een verhoorkamer. Emile wordt op een behoorlijke intimiderende toon beschuldigd dat hij cocaïne zou mee hebben. Zelfs onze blote armen worden gecheckt op drugsgebruik! Z’n tas wordt leeggehaald en wanneer er uiteraard niks in zit, beweert de politie dat de zandkorrels onderin cocaïne zijn. Karlijn moet de kamer verlaten en Emile wordt verder ondervraagd en beschuldigd van liegen. Na een paar min mag ze weer naar binnen en mogen we gaan. Het is een rare gewaarwording, we waren bijna de enige westerlingen op de ferry, dus dachten we direct dat het om geld ging, maar daar vroegen ze niet naar.
We stappen in bij Danielle die nog altijd braaf staat te wachten. Ze vindt het ook een bizar verhaal.
Voordat ze ons kan afzetten moet ze nog even langs een school, vanwege een literair festival dat ze organiseert. Bij de afslag neemt ze een iets te ruime bocht (vanwege een lesauto die te ruim staat voorgesorteerd in tegengestelde richting) waardoor we in een soort greppel terechtkomen met 1 wiel. Emile en een man van een passerende auto duwen de auto omhoog terwijl Danielle naar achter rijdt. De man deukt de bumper nog een beetje goed en dan kunnen we weer verder! Eenmaal bij ons guesthouse droppen we de backpacks en gaan met Danielle naar een barretje op het strand! Dat hebben we wel verdiend! Na 3 cocktails haakt Danielle af en lopen wij het centrum van Crown Point in. We eten een overheerlijke falafel en gaan naar ons guesthouse.

21 feb
We starten een beetje langzaam op en verdiepen ons in de reis naar Cuba. Je hebt daar maar weinig WiFi en als het er is, is het heel langzaam, dus we moeten veel info offline mee hebben. We boeken een Airbnb in Havana voor de eerste nachten. We hebben contact met Guen, Jaap en Boudewijn (van de zeilgroep waar we eerder mee hebben gevaren) die ook voornemens zijn om naar Cuba te gaan. Zij zijn via Venezuela naar de ABC eilanden gevaren. Het zou leuk zijn om ze nog even te zien! Online kunnen we geen tickets boeken voor de bus omdat er maar een beperkt gedeelte online wordt uitgegeven. Dus we zullen in Havana iets moeten regelen.
In de middag lunchen we even bij een roti tentje en lopen even een rondje door ons plaatsje Crown Point.

22 feb
We lopen naar Pigeon Point wat een beschermd gebied is met een mooi park en wit strand. Onderweg zien we enorm veel pelikanen die aan het vissen zijn. We relaxen de rest van de dag heerlijk op het strand.

23 feb
We gaan eerst maar even een wasje draaien in het hotel en eindelijk even een doubles scoren voor ontbijt (een soort pannenkoekje met een pittig kruidenmengsel). En plotseling staat Liesbeth voor ons neus die we op Carriacou (Grenada) hebben ontmoet! Ze heeft samen met Nicolai een lift op een zeilboot gekregen en gaan daarmee via de ABC eilanden door naar Panama. We drinken even koffie en vervolgens worden we opgehaald door Danielle. We gaan naar een grote markt in Scarborough waar ze krab, vlees en groente koopt. Ze zet ons af bij Mount Irvane Bay (een mooie baai) waar we even lunchen. We lopen het grootste gedeelte terug (tussendoor nog een busje), maar het is een behoorlijke uitdaging in de warmte (wel goed voor de stappenteller). We gaan richting Store Bay waar een BBQ wordt gehouden. Er is live muziek en een kampvuur, eten een kippetje en raken in gesprek met een vrouw die oorspronkelijk uit Trinidad komt en in US woont. Ze werkt voor de US overheid en wordt uitgezonden naar rampgebieden binnen US. Mooie afsluiter van dit laid back eilandje!

24 feb
Om 7 uur pakken we een shared taxi naar de ferry terminal en gaan we weer terug naar Port of Spain. Gelukkig komen we niet de politieagent van de heenweg tegen, en kunnen we gewoon doorlopen :-). Eenmaal terug in dezelfde Airbnb gaan we nog even naar het kindercarnaval. De kinderen dragen allemaal enorm mooie en uitbundige kostuums en moeten langs een jury lopen. We missen helaas het echte carnaval hier, maar dit is ook al heel bijzonder!
We worden in de middag opgehaald door Diasie en haar man en gaan we naar hun 2e organic winkel. Het zit in een winkelcentrum en een van haar medewerkers heeft overheerlijke homemade chicken roti mee die we daar eten. Ook geeft ze ons nog zelfgemaakte soep en kokosmelk mee voordat ze ons weer naar huis brengen. Echt zulke aardige mensen!

25 feb
Danielle komt ons ophalen om de noordkust te laten zien. In het Queen’s Park Savannah zien we dat een bijna 200 jaar oude boom wordt omgezaagd, en Danielle zet gelijk de auto aan de kant om aan de werklui 2 schijven hout te vragen. Het is zo zwaar dat Emile het met een andere man in de kofferbak moet tillen. Vervolgens rijden we door de prachtige regenwouden ten noorden van Port of Spain en Danielle vertelt een hoop over haar leven als schrijfster en over Trinidad. Het is een excentrieke dame. We rijden via de Lookout naar Maracas Bay, waar Danielle vroeger altijd dronken werd en zelfs wel eens in een lifeguard-hokje is blijven slapen. Een van die lifeguards was Sam, die Danielle uiteraard kent. Hij is hier destijds een tentje begonnen met het hier welbekende broodje ‘Bake and Shark’; een broodje met gepaneerde en gefrituurde haai. Het klinkt vet, en dat is het ook, maar wel verdomde lekker! Er zijn hier bij het strand wellicht al tien andere Bake and Shark tentjes, maar wij eten de originele van Uncle Sam.. hij maakt trouwens ook een erg goeie knoflooksaus. :-)

Helaas regent het in Maracas Bay, dus blijven we niet te lang op het strand. We drinken een biertje en Danielle neemt een limejuice met vodka (geen rum, ze moet immers nog rijden).

Op onze weg terug door het regenwoud besluiten we nog even bij haar oudere neef Miguel langs te gaan. Wanneer we bij hem op de hardhouten veranda staan kijkt hij Danielle vreemd aan, hij vindt het leuk dat ze er is, maar wel erg onverwacht aangezien hij haar al acht jaar niet gezien heeft..! We drinken een wijntje op de schitterende veranda die uitkijkt over het regenwoud en de vallei. Overal staat Afrikaans houtsnijwerk. Miguel heeft voor de UN gewerkt en is op veel plekken in de wereld geweest. Wij heeft een kamergrote kooi achter zijn huis, met acht Macaw-papegaaien. In zijn huis treffen we ook Jason, een man die zaken voor hem regelt. De wijn wordt voor ons ingeschonken door een Venezulaan, die ook het onderhoud van het huis doet. Miguel heeft het allemaal wel goed geregeld... Danielle en Miguel praten wat bij en beloven elkaar vaker te zien. We gaan nog even langs een vriendin van Danielle, een kledingontwerpster en worden rond een uurtje of half acht weer afgezet bij onze Airbnb in de stad. Wat een intensieve dag! Helaas missen we het hoogtepunt van de carnaval in Trinidad, maar we hebben geweldige mensen ontmoet hier. Morgen op het vliegtuig naar Cuba voor nieuwe avonturen!